İzleyiciler

26 Aralık 2015 Cumartesi

Biz Atta Gidiyoruz...

Hava şartlarından dolayı çok fazla dışarı çıkamıyoruz biz.Genellikle kahve sohpetleri yapiyoruz.Bu nedenle bizim küçük yaramazda ister istemez sıkılıyor evde. Dün akşam yemek yedikten sonra her zaman olduğu gibi Emrah Atlas'ı aldı salona götürdü ve bir bağırma bir ağlama sesi ile geri geldiler.Bizim afacan atta atta diye ağlıyormuş.Yok artık dedim şimdiden atta dersen daha sonrasını düşünemiyorum. Ben daha ne bulaşıkları yıkadım ne diğer işlerimi yaptım.Babası oģluna kıyamadığı için bütün herşeyi bırakıp çıktık dışarıya☺.Bizmkinde keyifler yerinde arabasında yayıla yayıla geziyor.Bir saat dolaştık (tabi hava soğuk olduğundan alışveriş merkezinde). Bir saatin sonunda mayışmış bir durumda evimize döndük.Oğlum bir güzel attasını yaptıktan sonra mışıl mışıl uykusuna daldı. Mutfağı merak ettiyseniz☺ Atlas uyuduktan sonra mutfak görevi de başarı ile sona erdi.....

19 Aralık 2015 Cumartesi

SANIRIM BÜYÜYORUZ...

Artık 10 aylık kocaman bir delikanlı olduk biz.Her hareketimiz her davranışımız değişmeye başladı.Mesela bir çok şeyi kendi yemeye başladı.Örneğin portakal,armut,haşlanmış havuç gibi...Kaşığı da istiyor ama ona biraz erken bence 11. ayımızda ona da başlarız.Biraz ortalık batıyor batmıyor dèrsem yalan olur ama onun bu kendi başına birşeyler başarmasını görmek en büyük zevk gerçekten.Ben herşeyi tattırdım Atlas'a sanırım onun geri dönüşü bu ve asla zorlamadım onu yemesi için. İki haftadır ayakta kendi dengede durup düşüyordu fakat bu gün yürüme konusunda atağa geçti.Güvenimiz hat safhada maşallah ☺,bir yere tutunmadan 4-5 adım atıyoruz. Tabi yeni heves ya bazen kendini kaybetip kendini öne doğru atıyor .Sanırım yaşımızdan önce yürüyeceğiz artık nasıl baş ederiz bilmiyorum. Şaklabanlıklarımızı hiç sormayın,nekadar çok kızgında olsam öyle şeyler yapıyor ki herşeyi unutturuyorum.(hııı,neye kızmıştım ben hatırlayanınız var mı?)☺ Bunlar belki sizin için küçük önemsiz olabilir ama biz bunları görünce tarif edilmez bir mutluluk yaşıyoruz.Komik ama gerçek.....

10 Aralık 2015 Perşembe

Bebeklerde Ağlayarak Katılmak

Ne zormuş çocuk büyütmek...Atlas emeklemeye başladığı andan itibaren sivri köşeler kapatıldı eşim tarafından. Emekleme dönemimiz bitip yürüme dönemimize geçiyoruz. Bu kadar süre zarfında çok şükür kötü bir düşmesi olmadı. Ta ki geçen akşama kadar. Her akşam olduğu gibi yerde oturup oyun oynuyorduk. Tabi Atlas yaramazlık peşinde olduğu için :) hoparlöre tutunarak ayağa kalktı bir anlık elinin kayması ile kafası köşeye çarptı. Yavrum benim ne kadar canı yandıysa biranda nefes alıp ağlayamadı. Biz de ne olduğunu anlayamadık ve Atlas'ın yüzünü elledik, seslendik ama oğluşta bir tepki yok. Emrah (eşim) morardığını fark etti ve kucağına aldı Atlas'ı. Bunun üzerine Atlas birden bağırmaya başladı. Bu süre zarfında bizim elimiz ayağımız gitti. Aklımız çıktı resmen. Sonra çok şükür düzeldi ve bir sorun olmadı. Bu olayların arkasından internette bir araştırma yaptım. Bazı çocuklarda 4 yaşa kadar bu tür nefes kesilmelerinin olması normalmiş ve bir zararı yokmuş. Yapılması gereken paniklemeden çocuğu kucağa alıp sakinleştirmek gerekirmiş. Panik olmamak anne baba için zor bir durum böyle bir ortamda. Fakat şöyle de bir durum var, çocuk sizin panik yaptığınızı anlarsa bu durumu size karşı kullanmaya başlıyor. Bu nedenle çok paniklemeden sakin bir şekilde bu durumu normale döndürmek gerekmekte.